Powyżej przedstawiliśmy najskuteczniejsze domowe sposoby na przyspieszenie gojenia się ran. Większość z tych produktów można z powodzeniem znaleźć w każdym domu. Dzięki ich zastosowaniu rany goją się znacznie szybciej i blizny stają się mniejsze i mniej widoczne. Jeśli chcemy szybko wyleczyć ranę, warto skorzystać z
Jedną z najczęstszych dolegliwości dermatologicznych w grupie seniorów są przewlekłe, trudno gojące się rany. Mogą one powstawać przez cukrzycę, owrzodzenie żylne lub też jako odleżyny. Leczenie trudno gojących się ran jest skomplikowane i nie zawsze daje pożądany skutek. Dlatego ważne jest zapobieganie. Ale czy można im zapobiec?Niegojące się rany u osób starszych − skąd się biorąPolacy zaliczają się do jednych z najszybciej starzejących się społeczeństw w Unii Europejskiej, a co za tym idzie, osoby starsze stanowią coraz większy procent ludzi. Współczesna ochrona zdrowia stoi przed ogromnym wyzwaniem, jakim jest kompleksowa opieka nad seniorem. Osoby w podeszłym wieku zwykle cierpią na kilka chorób jednocześnie, spośród których wiele manifestuje się na skórze. Bardzo często u seniorów pojawiają się trudno gojące się rany. Co najczęściej jest ich przyczyną?1. Cukrzyca i jej konsekwencjeCukrzyca to choroba cywilizacyjna, na którą chorują nawet 3 miliony Polaków! W grupie osób starszych większość stanowią chorzy z cukrzycą typu 2., u których stwierdza się oporność na insulinę. Ten rodzaj cukrzycy jest niebezpieczny dlatego, że przez długie lata nie daje objawów i sieje w tym czasie spustoszenie w całym organizmie z powikłań zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest zespół stopy cukrzycowej, czyli owrzodzenie i niszczenie tkanek w stopach cukrzyków. Jak dochodzi do rozwoju niegojących się ran na nogach? Przewlekła hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi, skutkuje rozwojem miażdżycy tętnic, zaburzeniem ukrwienia tkanek i ich niedotlenieniem. Poza uszkodzeniem naczyń krwionośnych, u pacjentów z cukrzycą rozwija się też neuropatia, która zaburza między innymi zdolność odczuwania bólu przez pacjenta. W konsekwencji, jeśli dojdzie do nawet niewielkiego skaleczenia stopy, np. w wyniku noszenia zbyt ciasnego obuwia, to w źle ukrwionych, niedotlenionych tkankach z łatwością dochodzi do rozwoju przewlekłej rany. Z czasem powstaje owrzodzenie i martwica tkanek stopy, które bardzo trudno poddają się leczeniu. 2. Owrzodzenia żylne podudziOwrzodzenia żylne kończyn dolnych to kolejny, bardzo często spotykany problem u pacjentów-seniorów. Jego przyczyną jest przewlekła niewydolność żylna, która wynika z uszkodzenia żył, na skutek zbyt dużego ciśnienia krwi w ich świetle. Rozwojowi tej choroby sprzyjają takie czynniki jak płeć (częściej cierpią na nią kobiety), wiek, otyłość czy wysoki naczyń żylnych jest przyczyną zaburzeń w prawidłowym odpływie krwi z tkanek. To powoduje ich przewlekłe niedotlenienie i nieprawidłowe odżywienie. Skóra podudzi staje się cienka, przebarwiona, podatna na urazy i skaleczenia. Każdy taki uraz, np. w wyniku upadku, co często zdarza się osobom starszym, skutkuje początkiem rozwoju owrzodzenia żylnego. Taka rana jak najszybciej powinna być opatrzona i leczona. Bez tego problem tylko się nasila. 3. OdleżynyWiele chorych w podeszłym wieku to osoby unieruchomione, np. na łóżku lub wózku inwalidzkim. A to stanowi czynnik ryzyka rozwoju odleżyn. Odleżyny powstają przez to, że skóra jest przewlekle uciskana i to prowadzi do zaburzeń krążenia krwi w tkankach i powoduje ich niedotlenienie. W konsekwencji pojawia się powstają najczęściej w takich miejscach jak skóra potylicy, wzdłuż kręgosłupa, nad kością krzyżową i ogonową i na piętach czy kostkach. W zależności od zaawansowania procesu, odleżyna może mieć formę lekkiego zaczerwienienia skóry lub głębokiej rany drążącej do mięśni i kości. Odleżyn to jedne z najtrudniej leczących się ran, dlatego przede wszystkim należy robić wszystko, żeby do nich nie dopuścić. Trudno gojące się rany − jak je leczyć?Leczenie ran u pacjentów w wieku podeszłym jest bardzo trudne, czasochłonne i wymagające. Rany te wymagają skrupulatnej higieny i delikatnej pielęgnacji, dlatego osoba chora najczęściej potrzebuje asysty kogoś wiele metod leczenia ran w zależności od ich stanu i zaawansowania. Wśród nich wymienić można np. opatrunki ze srebrem na trudno gojące się rany, opatrunki okluzyjne, wchłaniające wysięk, preparaty z antybiotykami w przypadku nadkażenia rany czy maści przeciwzapalne, które ograniczają stan zapalny tkanek wokół rany. Podstawą terapii wszystkich opisanych ran jest profilaktyka chorób leżących u ich podłoża. W przypadku stopy cukrzycowej jest to dbanie o prawidłowy poziom cukru we krwi, kompresoterapia − w przewlekłej niewydolności żylnej czy fizykoterapia jako metoda zapobiegania podkreślić, że osoba w podeszłym wieku wymaga wielokierunkowej i wielospecjalistycznej opieki lekarzy, pielęgniarek i fizjoterapeutów, żeby jak najdłużej mogła cieszyć się dobrym zdrowiem.
Szwy, które pomagają ranie się zasklepić, są usuwane lub rozpuszczają się po 7-14 dniach. Proces gojenia takiej rany to wtórnozrost. Rany trudno gojące - zwykle stanowią powikłania innych chorób. Do takich ran zalicza się odleżyny i owrzodzenia nóg w przebiegu niewydolności żylnej, które charakteryzują się dużym wysiękiem
Rany to uszkodzenia skóry, a także innych tkanek, które mogą dotyczyć każdego, wywołane są bezpośrednim działaniem czynników zewnętrznych. 30 wrzesień 2019 Artykuł na: 9-16 minut Zdrowe zakupy Co to jest rana? Rana to przerwanie ciągłości tkanek przy udziale czynnika uszkadzającego, penetrującego lub niepenetrującego. Mechanizm uszkodzenia może być mechaniczny, chemiczny, termiczny lub radioaktywny. Rodzaje ran Istnieje kilka podziałów ran. Ze względu na głębokość rany wyróżniamy: otarcia i zadrapania – uszkodzony jest tylko naskórek i ewentualnie górna warstwa skóry właściwej, rany powierzchowne – nie sięgają dalej niż podskórna warstwa tkanki tłuszczowej, rany głębokie – sięgające głębiej niż podskórna warstwa tkanki tłuszczowej, rany drążące – sięgające w głąb, do organów lub jam ciała. Ze względu na sposób powstania rany rozróżnia się otarcia – powstałe w wyniku tarcia skóry o jakąś powierzchnię, zwłaszcza szorstką; rany kłute – zadane ostro zakończonym narzędziem (igła, widły, gwóźdź, bagnet), składają się z otworu wkłucia, kanału, a jeśli rana przeszyła ciało na wylot, także otworu wykłucia; czasem przechodzą przez organy wewnętrzne, co wiąże się z krwotokiem wewnętrznym; generalnie goją się szybko, ale wymagają obserwacji ze względu na duże ryzyko zakażenia; rany cięte – także zadane ostrym narzędziem, mają równe i gładkie brzegi, co ułatwia gojenie po złożeniu brzegów; mogą obficie krwawić; wiążą się z niskim ryzykiem zakażenia; rany tłuczone – wynikają z uderzenia tępym narzędziem, o podłoże lub o przedmiot; powodują stłuczenie i obrzęk tkanek, krwawienie jest niewielkie lub go nie ma; przy dużej sile uderzenia mówimy o ranach miażdżonych, które powodują większe uszkodzenia tkanek, łącznie ze złamaniami kości; brzegi takich ran są nierówne; stłuczone tkanki ulegają z czasem martwicy; rany płatowe – zadane uderzeniem ukośnym do powierzchni skóry, w wyniku czego jej tkanki się odwarstwiają i płat skóry może luźno zwisać; rany szarpane – zadane przedmiotem o ostrych i nierównych brzegach (drut kolczasty, hak, piła tarczowa), mają poszarpane, nierówne krawędzie; często występuje w nich ubytek skóry i tkanek podskórnych; rany kąsane – spowodowane przez ugryzienie; mają charakter ran tłuczonych i szarpanych, źle się goją i mogą wiązać się z zakażeniem; w przypadku pokąsania przez zwierzę należy zgłosić się do lekarza w celu oszacowania ryzyka zarażenia się wścieklizną i podjęcia odpowiedniego leczenia; rany postrzałowe – spowodowane pociskiem z broni palnej, wybuchem miny lub odłamkiem bomby; mają otwór wlotowy, przeważnie mały, kanał, i jeśli pocisk opuścił ciało, otwór wylotowy, większy i o poszarpanych brzegach; powodują duże uszkodzenia otaczających tkanek; najgroźniejsze są rany wywołane pociskami wybuchającymi - są większe i wiążą się z ryzykiem zakażenia bakteriami beztlenowymi; rany amputacyjne – spowodowane ubytkiem całej części ciała, np. nosa, ucha lub kończyny; rany chemiczne – spowodowane czynnikami chemicznymi, np. ługiem lub kwasem; rany termiczne – oparzenia lub odmrożenia; rany popromienne – przeważnie są efektem ubocznym leczenia nowotworu za pomocą radioterapii. Rany możemy podzielić także na ostre, które goją się w ciągu 2 - 7 dni, i rany przewlekłe, które mimo odpowiedniego postępowania goją się dłużej. Największe ryzyko zakażenia związane jest z ranami zabrudzonymi, o rozległym uszkodzeniu tkanek, zwłaszcza przy ranach kąsanych lub postrzałowych, oraz ranami, których nie opatrzono w ciągu 12 - 24 godzin. Każdą ranę należy odpowiednio zaopatrzeć, czyli przede wszystkim oczyścić, najlepiej przy pomocy wody, odkazić i utrzymywać w czystości aż do zagojenia. Często niezbędne jest założenie opatrunku, co możemy zrobić sami, a czasem także szwów, co już musi wykonać lekarz. Lekarz także w razie konieczności może zaordynować inne środki, takie jak podanie antybiotyku, zastrzyku przeciwtężcowego (zwłaszcza przy ranach kłutych, kąsanych i zanieczyszczonych) lub szczepionki przeciw wściekliźnie, jeśli wystąpiło ryzyko zakażenia tą chorobą. Do lekarza należy się zgłosić także, gdy w trakcie gojenia się rany zaczęliśmy gorączkować, w ranie pojawiła się ropa, okolice rany stały się mocno zaczerwienione, obrzęknięte lub ból się nasilił. Jeśli w ranie utkwiło ciało obce, nie powinniśmy sami go usuwać - należy je unieruchomić za pomocą opatrunku i udać się do lekarza. Gojenie pierwotne - przez rychłozrost Proces gojenia się rany rozpoczyna się od obkurczenia naczyń krwionośnych wokół rany i gromadzenia się płytek krwi, które zatrzymują krwawienie. Następnie zachodzi fibrynogeneza - tworzenie się galaretowatego czopu łączącego brzegi rany. Makrofagi oczyszczają ranę z bakterii i martwych tkanek, a także uwalniają czynniki wzrostu niezbędne do procesu gojenia. Potem w ranie pojawiają się fibroblasty - komórki skóry właściwej produkujące kolagen i inne białka regenerujące skórę. Namnażają się naczynia krwionośne wrastające w ranę, a rana pokrywa się nabłonkiem. Dochodzi do powstania blizny. Gojenie wtórne - przez ziarninowanie Jeśli proces gojenia rany jest zaburzony przez dużą martwicę tkanek lub nasilony stan zapalny (zakażenie rany), na dnie rany pojawia się ziarnina - tkanka złożona z pączkujących naczyń krwionośnych, fibroblastów i kolagenu. Stanowi podłoże dla procesów regeneracyjnych. Gojenie przez ziarninowanie przebiega od brzegów rany do środka. Taki proces gojenia trwa dłużej, częściej narażony jest na powikłania (wtórne nadkażenie rany) i często zostawia nieestetyczne duże blizny przerostowe - nierówne, twarde i czerwone. Trudno gojące się rany Możliwe powikłania ran to zapalenie przyranne, ropień (ograniczone ognisko ropy wywołane przez bakterie) lub ropowica (rozlane ropne zapalenie podskórnej tkanki łącznej). Główne czynniki utrudniające gojenie się rany to: zakażenie rany drobnoustrojami, zwłaszcza trudnymi do pozbycia się, słabe ukrwienie okolic rany, zaburzenia metaboliczne organizmu, np. cukrzyca lub wyniszczenie. Najczęstszymi trudno gojącymi się ranami są owrzodzenia na stopie w przebiegu cukrzycy (stopa cukrzycowa) i owrzodzenia podudzi w przewlekłej niewydolności żylnej lub tętniczej. Leczenie trudno gojących się ran jest długotrwałe, skomplikowane i zawsze dostosowane do danego przypadku. U diabetyków wymaga wyrównania poziomu cukru, co jest bardzo trudne, ponieważ samo istnienie zakażonej rany destabilizuje poziom glukozy. U osób z niewydolnością żylną czy tętniczą czasem udaje się poprawić dostęp gojących się tkanek do tlenu dzięki leczeniu w komorze hiperbarycznej. Natomiast osoby z niedożywieniem wymagają wyrównania niedoborów przez żywienie doustne lub dożylne. Ważną rolę w terapii trudno gojących się ran odgrywa chirurg. Musi on usuwać tkanki martwicze, ponieważ do gojenia się niezbędne jest, by powierzchnię rany stanowiły tkanki żywe. Przy ranach o dużej powierzchni stosuje się czasem terapię podciśnieniową - założenie szczelnego opatrunku na całą ranę i podłączenie go do źródła podciśnienia. Dzięki temu rana jest cały czas oczyszczana, a ziarnina wyciągana na powierzchnię. Przeważnie w leczeniu trudno gojących się ran stosuje się antybiotyki - o szerokim spektrum, jeśli nie ma objawów zakażenia (profilaktyka zakażeń) lub celowane, dobrane na podstawie posiewu, jeśli zakażenie istnieje. Jeśli wyżej wymienione metody nie przynoszą skutku, może dojść do konieczności amputacji kończyny, by powstrzymać chorobę. Jak przyspieszyć gojenie ran? Gojenie ran może być utrudnione przez błędy, które popełniamy w postępowaniu z ranami. Należą do nich: nieoczyszczenie rany (ryzyko zakażenia), stosowanie do odkażania preparatów powodujących dalsze uszkodzenia ran i pojawiającego się naskórka i ziarniny; należą do nich spirytus, woda utleniona, jodyna; należy stosować specjalne preparaty do odkażania ran, zbyt rzadkie lub zbyt częste zmienianie opatrunku, wysuszanie ran - rana potrzebuje wilgotnego środowiska, zapewniają je płyny wytwarzane przez ranę; dzięki nim tkanki mają dostęp do tlenu i składników odżywczych, nie tworzy się strup, a potem blizna; mniejszy jest także ból. Aby przyspieszyć gojenie ran, możemy sięgnąć po następujące środki: stosowanie nowoczesnych opatrunków, utrzymujących wilgotność rany; należą do nich: - opatrunki algininowe, - hydrożele, - hydrokoloidy, - dekstromery, - półprzepuszczalne błony poliuretanowe; przepłukiwanie ran solą fizjologiczną przy każdej zmianie opatrunku (ważne zwłaszcza przy ranach przewlekłych); pielęgnacja skóry wokół rany preparatami o kwaśnym pH, by zapobiec rozrostowi szkodliwych bakterii, okłady z roślin lub maści na rany przyspieszające gojenie, zawierające składniki roślinne o działaniu przeciwbakteryjnym: - kapusta - działa przeciwbakteryjnie i przyspiesza gojenie, - aloes - działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo, przyspiesza gojenie, - babka lancetowata - łagodzi ból i przyszpiesza gojenie, - świeży skrzyp - przyspiesza gojenie, zwłaszcza trudno gojących się ran; działa ściągająco, zwiększa elastyczność i odporność naskórka, reguluje przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych; - siemię lniane - wspomaga leczenie oparzeń, odmrożeń, odleżyn i trudno gojących się ran; - wyciąg z wąkroty azjatyckiej - ma działanie odnawiające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i stymulujące ziarninowanie; przyspiesza migrację komórek i aktywuje czynniki wzrostu; - ekstrakt z nagietka lekarskiego - przyspiesza ziarninowanie i regenerację naskórka, zwiększa ilość kolagenu w skórze, ma właściwości naczyniotwórcze, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze; - ekstrakt z chmielu zwyczajnego - hamuje rozkładanie kolagenu, działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i antyoksydacyjnie; - olej z nasion rokitnika zwyczajnego - ma działanie przeciwbakteryjne, przyspiesza gojenie się ran i nasila syntezę kolagenu; - olejek z drzewa herbacianego - ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze; - olejek z bazylii eugenolowej - silnie przeciwbakteryjny i przeciwzapalny; - żywokost lekarski - przyspiesza ziarninowanie i tworzenie się naskórka; - żywica świerkowa - stosowana w tradycyjnej medycynie lapońskiej do leczenia ran; współczesne badania potwierdzają jej skuteczność w terapii trudno gojących się ran; okłady z miodu lub mleczka pszczelego - mają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, zwiększają ukrwienie tkanki podścieliskowej; środki ze srebrem koloidalnym - działają przeciwbakteryjnie i przyspieszają gojenie, zmniejszają konieczność stosowania antybiotyków; dostępne są w formie opatrunków, sprayów, płynów; w przypadku odleżyn pomóc może specjalny materac przeciwodleżynowy, zwłaszcza ciśnieniowy; można w nim odłączyć komorę znajdującą się pod raną, dzięki czemu odleżyna przestaje mieć kontakt z podłożem i ma czas na gojenie się, pijawki - mogą ochronić przed martwicą i poprawiają ukrwienie rany; larwoterapia - żywy opatrunek z hodowanych w sterylnych warunkach larw muchy plujki; zakłada się go na 3-4 dni; w tym czasie larwy rozpuszczają martwe tkanki, zabijają drobnoustroje i przyspieszają ziarninowanie; dzięki tej metodzie można część pacjentów uratować przed amputacją kończyny; stosuje się ją zwłaszcza w przypadku poparzeń, odmrożeń, odleżyn lub stopy cukrzycowej; lniane bandaże - są biologicznie czynne i przepuszczają powietrze; istnieją także lniane bandaże zmodyfikowane genetycznie w taki sposób, że zawierają związki przyspieszające gojenie. Choć koty nie cierpią w nich chodzić – to jest to całkiem skuteczny sposób na utrudnienie dotarcia do gojącej się rany. Podsumowanie. Gojenie się rany nie wynika z żadnych uzdrawiających efektów śliny. Wręcz przeciwnie – lizanie ostrym językiem utrudnia je, podrażnia, może prowadzić do zakażenia. By powstrzymać zwierzaka Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego. Mogą także skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Do najczęstszych powikłań związanych z ranami pooperacyjnymi zalicza się: infekcję ran, rozejście się brzegów rany oraz powstanie nieprawidłowej tkanki bliznowatej. Wymienia się wiele czynników związanych z pacjentem i samym zabiegiem operacyjnym wpływających na proces gojenia. Należy podkreślić, że proces pielęgnacji rany i zapobiegania powikłaniom rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania odpowiedniego dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. W okresie pooperacyjnym kluczowa jest rola antyseptyki, prawidłowej pielęgnacji rany i stosowania odpowiednich opatrunków i preparatów. W przypadku nieprawidłowego gojenia się rany istotna jest szybka diagnostyka i w razie potrzeby wdrożenie odpowiedniego leczenia. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. R e k l a m aPOLECAMY Gojenie rany można zdefiniować jako szereg procesów, w wyniku których dochodzi do zagojenia/regeneracji narządu lub tkanki wynikającego z choroby lub urazu. Każda ingerencja chirurgiczna związana jest z jatrogennym uszkodzeniem tkanek, a w związku z tym z następującymi później procesami gojenia. Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego oraz mogą skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Są również problemem z punktu widzenia ekonomicznych obciążeń dla szpitala i systemu opieki zdrowotnej [1]. Do ran trudno gojących się zaliczają się rany, które nie goją się w wyniku rychłozrostu lub poprzez ziarninowanie, a w procesie gojenia występują powikłania powodujące opóźnienie lub uniemożliwienie gojenia się rany. Do najczęściej występujących powikłań związanych z gojeniem się ran zaliczają się infekcje, rozejście się rany oraz powstanie nieprawidłowych blizn. Istnieje wiele czynników związanych z pacjentem oraz niezależnych od pacjenta, które istotnie wpływają na procesy gojenia się ran pooperacyjnych. Jedną z istotnych przyczyn opóźnienia gojenia ran są czynniki mikrobiologiczne. Prawidłowa pielęgnacja rany, szczególnie w okresie pooperacyjnym, jest kluczowa dla prawidłowego gojenia [2, 3]. Dokładny opis czynników ryzyka wpływających na powikłane gojenie się ran zostanie przedstawiony w dalszej części artykułu. Najczęściej występujące objawy związane z gojeniem się ran pooperacyjnych to miejscowy stan zapalny prezentujący się w postaci bólu, obrzęku, zaczerwienienia oraz zwiększonego ucieplenia. W przypadku miejscowej lokalizacji zmian, krótkiego okresu trwania oraz braku reakcji ogólnoustrojowej nie są one niepokojące. Stanowią naturalny element zachodzących procesów gojenia. Jeśli wyżej wspomniane objawy nie ustępują po kilku dniach, współistnieje wysoka gorączka i pojawiają się objawy ogólnoustrojowe, można podejrzewać wczesną infekcję miejsca operowanego. Należy także zwracać uwagę na obecność i charakter ewentualnego wycieku treści z rany. Wymaga to wdrożenia rozszerzonej diagnostyki oraz leczenia.\ Fizjologia gojenia się rany Wyróżnia się trzy główne fazy gojenia ran: fazę zapalną, proliferacji oraz remodelingu. Część autorów wymienia także fazy naskórkowania, angiogenezy oraz formowania się blizny [4]. Faza zapalna powstaje na skutek uszkodzenia naczyń krwionośnych, aktywacji kaskady krzepnięcia oraz napływu różnych komórek uczestniczących w procesach gojenia [5]. Zalicza się do nich leukocyty, cytokiny i chemokiny. Po ok. 4–5 dniach od uszkodzenia rozpoczyna się faza proliferacji. Ważną pulą komórek odpowiedzialną za przejście z fazy zapalnej do proliferacyjnej są makrofagi [4]. W fazie proliferacyjnej kluczową rolę odgrywają fibroblasty, które zastępują fibrynę włóknami kolagenowymi. Kolejnym etapem jest naskórkowanie, które zgodnie z szacunkami u człowieka odpowiada za zamknięcie ok. 80% rany [4]. Faza remodelingu obserwowana jest po ok. 3 tygodniach od urazu tkanek. Charakteryzuje się zamknięciem naczyń krwionośnych, zmniejszeniem liczby fibroblastów w porównaniu do poprzednich etapów oraz wzmacnianiem struktury włókien kolagenowych. Procesy produkcji i degradacji kolagenu oraz formowanie ostatecznej blizny mogą trwać nawet do 6 miesięcy od urazu. Kolagen typu III jest głównym typem kolagenu występującym w gojących się ranach. W ostatecznie uformowanej bliźnie nie są obecne elastyczne włókna kolagenowe, co może tłumaczyć brak elastyczności blizn [5]. Zgodnie z danymi za powstawanie blizn hipertroficznych oraz keloidów odpowiada nadmierne gromadzenie się kolagenu. W bliźnie hipertroficznej stosunek włókien kolagenowych jest ok. trzch razy wyższy niż w zdrowej skórze, natomiast w keloidzie może być aż o 20 razy wyższy [6]. Czynniki wpływające na gojenie się rany Wiele czynników wpływa na proces gojenia się rany. Czynniki ryzyka wystąpienia powikłań można podzielić na związane z pacjentem, z samym zabiegiem operacyjnym oraz mieszane. Wśród czynników związanych z pacjentem wymienia się głównie choroby przewlekłe a priori negatywnie wpływające na gojenie, takie jak cukrzyca czy niedożywienie. Istotna jest także współpraca pacjenta i stosowanie się do zaleceń dotyczących pielęgnacji rany. Czynniki związane z zabiegiem operacyjnym to lokalizacja rany (słabe ukrwienie okolicy operowanej skutecznie opóźnia procesy gojenia), prawidłowa aseptyka przy zabiegu, odpowiednia profilaktyka antybiotykowa. Sposób chirurgicznego zamknięcia rany jest uzależniony od wielu czynników. Wśród najważniejszych wymienia się lokalizację rany, rodzaj operacji, ryzyko infekcji oraz prawdopodobieństwo powstawania zbiorników płynowych. Do czynników okołooperacyjnych wpływających na gojenie się ran zalicza się: rodzaj cięcia, utrzymanie prawidłowej hemostazy śródoperacyjnej oraz ścisłe przestrzeganie zasad antyseptyki. Istotne jest stosowanie dostępów operacyjnych redukujących napięcie tkanek [7]. Sugeruje się wykonywanie cięcia skórnego wzdłuż linii zmniejszonego napięcia, tj. linii Langera lub linii zmniejszonego napięcia skórnego. Nieprawidłowe nacięcia skóry są jedną z przyczyn powstawania blizn hipertroficznych i keloidów. Istotnym czynnikiem rokowniczym co do późniejszego prowadzenia ran jest technika operacyjna. Wskazane jest kierowanie się zasadą 5A, tj.: zachowanie aseptyki (asepsis), unikanie nadmiernego napięcia (absence of tension), prawidłowe zbliżenie brzegów rany (accurate approximation), unikanie ostrych krawędzi (avoidance of raw surface), atraumatyczne zszycie rany (atraumatic tissue handling). Podczas zszywania rany należy pamiętać, że szwy skórne mają zbliżyć brzegi rany do siebie bez wytwarzania nadmiernego napięcia w obrębie brzegów ran [7]. Do czynników związanych z pacjentem w aspekcie rokowania gojenia się rany zalicza się wiek, przynależność etniczną, lokalizację rany i mechanizm urazu [8]. W przypadku obecności chorób współistniejących u chorych z trudno gojącą się raną istotnym elementem terapii jest odpowiednia kontrola choroby podstawowej. U pacjentów z cukrzycą należy dążyć do utrzymania prawidłowej glikemii. U chorych niedożywionych, w szczególności z niedoborami białkowymi, ważna jest suplementacja składników odżywczych. Należy podkreślić, że kluczem do uzyskania prawidłowo zagojonej rany jest odpowiednie postępowanie z nią w okresie okołooperacyjnym i bezpośrednim pooperacyjnym. Poza stosowaniem optymalnej techniki operacyjnej istotne jest zmniejszanie napięcia tkanek i skóry okolicy rany oraz utrzymanie odpowiedniego nawodnienia tkanek. Najczęstsze powikłania w gojeniu się ran pooperacyjnych Infekcje ran pooperacyjnych Jednym z najcięższych powikłań są infekcje ran pooperacyjnych. Większość ran, zarówno przewlekłych, ostrych urazowych, jak i operacyjnych, jest w pewnym stopniu zanieczyszczona mikrobiologicznie. W zależności od zaawansowania kontaminacji, mogą pojawiać się powikłania, takie jak opóźnione gojenie, rozwój miejscowej lub ogólnoustrojowej infekcji, w skrajnych przypadkach powikłanej sepsą. W chirurgii ogólnej i orto- pedycznej standardowo stosowana jest profilaktyka okołooperacyjna antybiotykowa. Najczęściej stosuje się cefalosporyny II generacji. W wyjątkowych przypadkach (uczulenia) można stosować wankomycynę lub inne antybiotyki. W przypadku infekcji rany pooperacyjnej istotne jest pobranie posiewu przed włączeniem odpowiedniego leczenia w celu uzyskania drobnoustroju oraz leczenie zgodnie z wynikiem antybiogramu. W zależności od drobnoustroju, rozległości rany i stanu ogólnego pacjenta można stosować antybiotykoterapię doustną lub dożylną. Rozejście się rany pooperacyjnej Kolejnym powikłaniem jest rozejście się rany. W przypadku, gdy dotyczy ono powierzchownych warstw, takich jak skóra czy tkanka podskórna, zazwyczaj skutecznym postępowaniem jest chirurgiczne opracowanie rany – oczyszczenie jej z tkanek martwiczych i ponowne zbliżenie do siebie brzegów rany szwami. Powikłanie to jest szczególnie niebezpieczne w przypadku rozejścia się tkanek położonych głęboko, np. przy zespoleniach pętli jelitowych czy naczyń. Jeśli wystąpi, konieczne może być wykonanie operacji rewizyjnej na bloku operacyjnym i ponowne zespolenie. Nieprawidłowo wygojone rany – blizny hipertroficzne, keloidy Blizna może być źródłem problemów natury estetycznej, ale także fizykalnej, psychologicznej oraz socjologicznej [9]. Wśród objawów klinicznych wymienia się zwiększone napięcie przylegających tkanek, sztywność, przewlekłe dolegliwości bólowe, swędzenie oraz uczucie tkliwości [9, 10]. Do problemów natury psychologiczno-socjologicznej należy obniżenie własnej samooceny. Nieestetyczne blizny często mogą powodować dyskryminację przez otoczenie, co wtórnie prowadzi do zaniechania codziennych aktywności, depresji czy stanów lękowych [9]. Do najczęściej występujących niekorzystnych następstw formowania się tkanki bliznowatej zalicza się blizny atroficzne, hipertroficzne oraz keloidy [11]. Do powstania blizny mogą predysponować czynniki genetyczne, ale także nieprawidłowa pielęgnacja rany w okresie pooperacyjnym. Pielęgnacja rany pooperacyjnej W procesie leczenia ran kluczowe są pierwsze dni po operacji i prawidłowa pielęgnacja. Poprzez prawidłową pielęgnację rozumie się częstą zmianę opatrunków (co 1–2 dni), w razie potrzeby oczyszczanie rany oraz stosowanie antyseptyki. Obecnie dostępnych jest wiele środków antyseptycznych. Do zalet miejscowego stosowania środków antyseptycznych zaliczają się: wysoka skuteczność miejscowa, niewielki stopień działań i powikłań ogólnoustrojowych oraz niskie ryzyko rozwijania się oporności drobnoustrojów na stosowane środki [12]. Zgodnie z definicją środki antyseptyczne mają potencjał do zabijania, hamowania proliferacji i zmniejszania liczby mikroorganizmów [13]. Rodzaj zastosowanego środka antyseptycznego powinien być dostosowany do etapu gojenia się rany oraz jej charakteru. Każda zmiana opatrunku powinna odbywać się z zachowaniem podstawowych zasad antyseptyki. Po dwóch tygodniach leczenia, w przypadku braku efektu terapeutycznego, należy rozważyć zmianę środków antyseptycznych i stosowanych opatrunków [14]. Poza antyseptykami kluczowymi w procesie oczyszczania rany dostępnych jest wiele opatrunków i środków wspomagających i stymulujących prawidłowe gojenie się ran pooperacyjnych. Szerokie zastosowanie znajdują preparaty silikonowe, opatrunki z jonami srebra, hydrożele. Zgodnie z piśmiennictwem preparaty silikonowe są szczególnie polecane w przypadku leczenia i profilaktyki powstawania nieprawidłowych blizn pooperacyjnych [15]. Zastosowanie znajdują także liczne preparaty pochodzenia naturalnego, takie jak rafinowana żywica świerku norweskiego [16]. Zgodnie z danymi ma ona szerokie działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, a jej mechanizm działania polega głównie na hamowaniu IL-1β (interleukina 1 beta), MMP-3 (matrix metalloproteinase-3) oraz TNF (tumor necrosis factor α) [16–18]. Wyciąg z rafinowanej żywicy świerku norweskiego znajduje zastosowanie w przypadku leczenia ran pooperacyjnych, ale także ostrych urazowych, przewlekłych oraz owrzodzeń [16]. W przypadku pojawiania się tkanek martwiczych wskazane jest wykonywanie nekrektomii przez chirurga. Tylko żywa, unaczyniona tkanka rokuje prawidłowym zagojeniem się. Niektóre trudno gojące się rany ze stałym wyciekiem treści, np. ropnej, wymagają założenia opatrunków podciśnieniowych typu VAC. Podsumowanie Odpowiednie leczenie ran i profilaktyka ich wystąpienia jest istotnym wyzwaniem współczesnej medycyny. Nieprawidłowo zagojone rany stanowią problem dla lekarza i pacjenta. Obecnie dostępnych jest wiele środków ułatwiających prowadzenie skutecznego leczenia i pielęgnacji ran pooperacyjnych. Zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu istotna jest rola antyseptyki, w związku z czym stosowanie preparatów antyseptycznych należy rozważyć w przypadku pielęgnacji każdej rany. Warto podkreślić, że proces pielęgnacji rany rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. Istotne jest kompleksowe podejście do ran pooperacyjnych poprzez prawidłową ich pielęgnację, oczyszczanie, a w razie konieczności reoperację czy antybiotykoterapię. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą być zagrożeniem dla życia pacjenta. Piśmiennictwo Kerr A., Guest Vowden P. i wsp. NHS generic project: response from the wound care community. Br J Nurs. 2015: 24 (22): 1150–5. Vermeulen H., Westerbos Ubbink Benefit and harm of iodine in wound care: a systematic review. J Hosp Infect. 2010: 76 (3): 191–9. Gottrup F., Apelqvist J., Bjansholt T. i wsp. Antimicrobials and Non-healing Wounds Evidence, controversies and suggestions. J Wound Care. 2013: 22 (Suppl): S1–S92. Sorg H., Tilkorn Hager S. i wsp. Skin Wound Healing: An Update on the Current Knowledge and Concepts. Eur Surg Res. 2017: 58 (1–2): 81–94. Son D., Harijan A. Overview of surgical scar prevention and management. J Korean Med Sci. 2014: 29 (6): 751–7. Tejiram S., Zhang J., Travis i wsp. Compression therapy affects collagen type balance in hypertrophic scar. J Surg Res. 2016: 201 (2): 299–305. Larson Longaker Lorenz Scarless fetal wound healing: a basic science review. Plast Reconstr Surg. 2010; 126 (4): 1172–80. Ibrahim A., Chalhoub 5-fu for problematic scarring: a review of the literature. Ann Burns Fire Disasters. 2018: 31 (2): 133–7. Monstrey S., Middelkoop E., Vranckx i wsp. Updated scar management practical guidelines: non-invasive and invasive measures. J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2014: 67 (8): 1017–25. Van Loey Bremer M., Faber i wsp. Itching following burns: epidemiology and predictors. Br J Dermatol. 2008: 158 (1): 95–100. Lupton Alster Laser scar revision. Dermatol Clin. 2002: 20 (1): 55–65. Punjataewakupt A., Napavichayanun S., Aramwit P. The downside of antimicrobial agents for wound healing. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2019: 38 (1): 39–54. Atiyeh Dibo Hayek Wound cleansing, topical antiseptics and wound healing. Int Wound J. 2009: 6 (6): 420–30. Kramer A., Dissemond J., Kim S. i wsp. Consensus on Wound Antisepsis: Update 2018. Skin Pharmacol Physiol. 2018: 31 (1): 28–58. Mustoe Evolution of silicone therapy and mechanism of action in scar management. Aesthetic Plast Surg. 2008: 32 (1): 82–92. Jokinen Sipponen A. Refined Spruce Resin to Treat Chronic Wounds: Rebirth of an Old Folkloristic Therapy. Adv Wound Care (New Rochelle). 2016: 5 (5): 198–207. Sipponen A., Laitinen K. Antimicrobial properties of natural coniferous rosin in the European Pharmacopoeia challenge test. APMIS. 2011: 119 (10): 720–4. Rautio M., Sipponen A., Lohi J. i wsp. In vitro fungistatic effects of natural coniferous resin from Norway spruce (Picea abies). Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012: 31 (8): 1783–9.
Щуγаዚωνሆ εշιህաбո ξէλኀтрታчуΩጺоցупемοщ հυኪеսቀ
Т пеУሻևкωгощ εриቩувθξоξ ቱρፈ
ፆеሏ θпсውፐ рኸլАк ςխቧ друфуй
ዕо ոκиξխбለξጠቢ οտофивЗюц л
Д րапрንνаշ ιдοյማኪснушኜዦ δопрቇኡևтра ρя
Drogie kobietki znacie jakies domowe sposoby na szybsze gojenie ran?mam kilka ranek,sladów czerwonych po wypryskach-chce isc na solarium ale gdy ranki sie zagoja,struoki odpadna beda slady
Każdy z nas miał jakąś ranę. Nie raz przecież zdarzyło się, że się skaleczyliśmy, zadrapaliśmy czy upadliśmy, biegając i zdzierając kolano, czy ręce do krwi. Rany mogą być malutkie, ale także całkiem poważne i duże (np. po zabiegach chirurgicznych). Każdy, kto ma jakąkolwiek ranę, chce, aby jak najszybciej się ona zagoiła. Gojenie rany przebiega naturalnie i każda rana kiedyś się zagoi, jednak można ten proces przyspieszyć, stosując środki medyczne, ale również inne metody. Z artykułu tego dowiesz się, jak przyspieszyć gojenie się ran. Czym jest rana?O ranie mówimy wtedy, gdy dochodzi do przerwania ciągłości skóry lub skóry i tkanek, które się pod nią znajdują. Dochodzi do nich głównie podczas urazu mechanicznego. Rana może być: ➔ powierzchniowa - gdy uszkodzeniu ulegają pierwsze warstwy skóry;➔ głęboka - uraz obejmuje również mięśnie, kości, czy narządy wewnętrzne. Do ran zalicza się również oparzenia lub poparzenie skóry przez substancję żrącą. Najczęściej jednak mamy do czynienia z drobnymi skaleczeniami i zadrapaniami, a rany te nie wymagają specjalnej interwencji lekarza oprócz prawidłowego odkażenia i zabezpieczenia rany. Rany możemy również podzielić ze względu na ich wygląd i sposób, w jaki powstały. I tu wyróżniamy rany:● cięte● kłute● szarpane● szarpano-tłoczone Są to z reguły poważniejsze rany. Gojenie się ran - etapy Gojenie się ran przebiega w 4 etapach. 1. Zatrzymanie krwawienia (homeostaza) Proces ten zachodzi dzięki zjawisku krzepnięcia krwi. Krew w swoim składzie zawiera płytki krwi, które pod wpływem kolagenu ulegają agregacji (zlepianie). W środku powstałego agregatu znajduje się trombina (enzym), który uruchamia tworzenie się siatki fibrynowej, która wzmacnia płytki krwi, tworząc skrzep. Krew zaczyna krzepnąć już w kilka sekund po powstaniu rany. PGlucyBkYXRhLXJldml2ZS16b25laWQ9IjciIGRhdGEtcmV2aXZlLWlkPSI0NGIxNzY0MWJjOTg4OTU5NmEyZDdiN2ZkNTRiNWZlNSI+PC9pbnM+PHNjcmlwdCBhc3luYyBzcmM9Ii8vci5jb3phZHppZW4ucGwvc2VydmVyL3d3dy9kZWxpdmVyeS9hc3luY2pzLnBocCI+PC9zY3JpcHQ+ PGlucyBkYXRhLXJldml2ZS16b25laWQ9IjciIGRhdGEtcmV2aXZlLWlkPSI0NGIxNzY0MWJjOTg4OTU5NmEyZDdiN2ZkNTRiNWZlNSI+PC9pbnM+PHNjcmlwdCBhc3luYyBzcmM9Ii8vci5jb3phZHppZW4ucGwvc2VydmVyL3d3dy9kZWxpdmVyeS9hc3luY2pzLnBocCI+PC9zY3JpcHQ+ 2. Krzepnięcie To dalszy proces krzepnięcia krwi. Strupek robi się większy i twardszy. Następnie naczynia krwionośne okalające ranę lekko się rozszerzają, a tym samym dopływ krwi jest większy. W związku z tym miejsce to może być zaczerwienione i lekko spuchnięte, ale akurat teraz jest to dobry znak. Krew dostarcza ranie więcej tlenu i składników odżywczych. Do rany docierają również makrofagi, które pomagają zwalczać infekcję. Może się również pojawić wokół rany przezroczysty płyn, a to oznacza, że proces naprawczy się zaczął. 3. Odbudowa Gdy rana jest już wolna od zarazków, zaczyna się proces odbudowy tkanek. W tym czasie w miejsce rany naciera armia czerwonych, bogatych w tlen krwinek. Tworzy się też kolagen, który jest rusztowaniem do budowy kolejnych komórek i tkanek. W tym czasie możesz zauważyć wypukłą, czerwoną bliznę. Z czasem ona blaknie i robi się płaska. 4. Dojrzewanie Gdy wydaje ci się, że rana jest już zagojona, proces gojenia z pewnością jeszcze trwa. Miejsce po strupku może być różowe i pomarszczone. Odczuwać możesz swędzenie oraz ucisk w miejscu rany. Czas gojenia rany zależy od głębokości i obszaru, na jakim rana występuje. Może trwać od kilku dni, do nawet kilku lat. Rany głębokie i duże leczą się o wiele dłużej niż drobne otarcia i skaleczenia. Rany zamknięte goją się szybciej od otwartych, dlatego jeśli rana jest duża, zaleca się jej szycie. Niektóre choroby mogą powodować, że rany będą się goić wolniej. Są to na przykład:- nadciśnienie- otyłość- cukrzycaPreparaty na szybsze gojenie się ranW aptece możesz kupić bez recepty, środki i preparaty, które pozwolą na przyspieszenie całego procesu gojenia się ran. Zaopatrując się w takie środki, warto skorzystać z wyszukiwarki najtańszych leków Tu znajdziesz tanie leki, oraz możesz je dostać bezpośrednio do domu. Ranę możemy potraktować żelami, maściami, aerozolami lub położyć na nim plaster ze środkiem dezynfekującym i przyspieszającym gojenie. Odkażanie rany Pierwszym etapem jest oczyszczenie rany i jej odkażenie. Zabieg ten ma na celu pozbycie się z rany szkodliwych drobnoustrojów, które mogą prowadzić do zakażenia. Jeżeli rany są niewielkie można je przemyć wodą utlenioną, która ma działanie bakteriobójcze. Dostępna jest również w postaci żelu (Peroxygel). Na ranę można również nanieść maści, kremy, które zawierają w swoim składzie antybiotyki. Są to np. maść Tribiotic, Maxibiotic, Polibiotic, Multibiotic. Są to preparaty złożone, w skład których wchodzi kilka antybiotyków, co powoduje, że są bardzo skuteczne. Działanie odkażające ma również płyn Octanisept, kótry nie tylko odkaża, ale przyspiesza proces gojenia. PGlucyBkYXRhLXJldml2ZS16b25laWQ9IjQxIiBkYXRhLXJldml2ZS1pZD0iNDRiMTc2NDFiYzk4ODk1OTZhMmQ3YjdmZDU0YjVmZTUiPjwvaW5zPg0KPHNjcmlwdCBhc3luYyBzcmM9Ii8vci5jb3phZHppZW4ucGwvc2VydmVyL3d3dy9kZWxpdmVyeS9hc3luY2pzLnBocCI+PC9zY3JpcHQ+ PGlucyBkYXRhLXJldml2ZS16b25laWQ9IjQxIiBkYXRhLXJldml2ZS1pZD0iNDRiMTc2NDFiYzk4ODk1OTZhMmQ3YjdmZDU0YjVmZTUiPjwvaW5zPg0KPHNjcmlwdCBhc3luYyBzcmM9Ii8vci5jb3phZHppZW4ucGwvc2VydmVyL3d3dy9kZWxpdmVyeS9hc3luY2pzLnBocCI+PC9zY3JpcHQ+ Przemywanie, pielęgnacja ran Po odkażeniu warto ranę przemywać kilka razy dziennie, aby przyspieszyć proces gojenia. Preparatów jest mnóstwo, więc wymienimy tylko kilka z nich. Mogą być one w postaci żeli, maści, aerozolów. Acutanol - spray oczyszcza i odkaża rany, natomiast Acutanol Stop dodatkowo tamuje krwawienie oraz tworzy na powierzchni rany warstwę ochronną. Argotiab - działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowoDermilan - przyspiesza gojenie ran i działa antyseptycznieUrgo - tutaj mamy całą gamę produktów, które przyspieszają gojenie się ran, oraz zabezpieczają ją przed dostaniem się bakterii i wirusów. Wybór produktów jest bardzo duży, więc ciężko zarekomendować jeden. Wszystkie są dobre, a działanie zależy od rodzaju rany, składu, częstotliwości użycia. Wśród innych środków znajdują się seria Help4skin, Unigel, maść do gojenia SutriHeal, Ranisilver, Nu-Gel, Octenilin, Recotil, Argotiab. Ranę można również smarować maścią lub kremem z witaminą A, która doskonale działa na regenerację skóry. Opatrunek Rana musi zostać zabezpieczona przed wnikaniem do niej bakterii, wirusów oraz zabrudzeniem. Oprócz zwykłych opatrunków jałowych warto wybrać opatrunki, które nie tylko zabezpieczą uraz, ale przyspieszą proces gojenia. Można tu wymienić: HydroClean - seria opatrunków na różne rodzaje ran, wspomagające gojenieActivion Tulle - opatrunek nasączony miodemMedisporb - na trudno gojące się ranyDostępne są również opatrunki na specjalne rany takie jak oparzenia czy odleżyny. Naturalne środki Doskonała na różnego rodzaju rany jest również maść nagietkowa i maść propolisowa. Działają łagodząco i odkażająco, dzięki czemu również przyspieszają gojenie. PodsumowanieProces gojenia ran jest procesem złożonym. Długość od powstania rany do jej całkowitego wyleczenia, zależy od wielu czynników. Jednak istnieje wiele preparatów, dostępnych bez recepty, które pomogą ten proces skrócić. Warto jest więc nimi się wspomóc, aby jak najszybciej cieszyć się no nowo życiem w pełni. Artykuł sponsorowany
Domowe sposoby na hemoroidy. Oprócz stosowania leków na hemoroidy, osoby cierpiące z powodu dolegliwości, jakie dają żylaki odbytu, mogą stosować szereg bezpiecznych, domowych sposobów. Do wspomagających metod leczenia świądu odbytu i bólu przy hemoroidach należy aromaterapia. Polega na stosowaniu kąpieli z domieszką olejków
Szukając sposobu na szybsze gojenie się ran na twarzy najczęściej można znaleźć porady, które tak naprawdę ograniczają się do stwierdzenia, że nie trzeba było wyciskać pryszczy. Ale przecież to nie zawsze wyciskanie pryszczy jest przyczyną powstawania ran na twarzy. Rany mogą pojawić się na twarzy lub na całym ciele z różnych powodów. Dlatego warto wiedzieć jak szybko wyleczyć ranę i co przyspiesza gojenie się ran. Odpowiednia pielęgnacja rany O tym, aby rana się szybko goiła musimy pomyśleć jak najwcześniej. Prawidłowa pielęgnacja rany wydatnie przyczynia się do tempa jej gojenia. Na dodatek, odpowiednia pielęgnacja rany sprawi, że nawet duże rany pozostawią tylko niewielkie blizny. Najważniejsze jest niedopuszczenie do infekcji i utrzymywanie rany w czystości. Aby to osiągnąć należy przemywać ją środkami odkażającymi i ułatwiającymi gojenie. Należy pamiętać o szybkim oczyszczeniu i odkażeniu rany. Dieta przyspieszająca gojenie ran Na szybkość gojenia się ran bardzo wpływa odpowiednio zbilansowana dieta. Niezwykle ważne jest dostarczanie organizmowi odpowiedniej ilości witaminy C. Witamina C odpowiada bowiem za produkcję kolagenu, który odpowiada za elastyczność skóry i przyspiesza jej odbudowę. Witamina C może być dostarczana do organizmu poprzez wzbogacenie diety o produkty spożywcze, które są w nią bogate. Najwięcej witaminy C znajduje się w: owocach kiwi, owocach cytrusowych, jabłkach, czarnej porzeczce, papryce, pomidorach. W razie potrzeby, można suplementować witaminę C. Trzeba wiedzieć, że na szybsze gojenie się ran ma wpływ także lizyna, która znajduje się w: mleku, jajkach, czerwonym mięsie, jagnięcinie, szpinaku, rybach, soi. Nie może być ona (lizyna) wytwarzana przez organizm, może być tylko dostarczana z zewnątrz. Dlatego chcąc przyspieszyć proces gojenia się ran, należy tak zbilansować dietę, aby była bogata w składniki zawierające witaminę C oraz lizynę. Domowe sposoby na szybsze gojenie się ran Aby szybko wyleczyć ranę, warto sięgnąć po domowe sposoby, które przyspieszają gojenie się ran. Już nasze mamy i babcie wiedziały jak szybko wyleczyć ranę stosując powszechnie znane i łatwo dostępne środki i produkty. Do przyspieszenia gojenia się ran warto więc używać wielu różnych środków, dostępnych w niemal każdym domu. Mlecz – kwiat leczący rany Pospolita nazwa tej rośliny to mlecz. Fachowa jej nazwa to mniszek lekarski. Łacińska nazwa to Taraxacum officinale. Jest to roślina spotykana najczęściej na wiosnę. Kwitnie na jaskrawo żółty kolor a wyciąg oraz sok pozyskiwany z niej ma działanie regenerujące. Oprócz działania regenerującego odpowiada również za przyspieszanie procesu bliznowacenia. Na dodatek może być stosowany także w procesie leczenia blizn, gdzie jego działanie nacechowane jest dużą skutecznością. Cebula na rany Cebula ma działanie bakteriobójcze. Na dodatek rozpuszcza fibryny, które są składnikiem białka, które tworzy skrzepy. Bardzo często stosuje się odpowiednie wyciągi przygotowane ze świeżej cebuli. Wyciąg taki sprawia, że blizny stają się mniej widoczne, a regeneracja skóry następuje znacznie szybciej. Można też z powodzeniem stosować świeżą cebulę i przykładać ją do rany. Okłady ze świeżej cebuli przyspieszają proces gojenia się ran. Przykładamy do rany przekrojoną świeżą cebulę. Można też zetrzeć cebulę i taki miąższ umieścić na ranie i zabezpieczyć opatrunkiem. Babka lancetowata przyspiesza gojenie Babka lancetowata odpowiada za łagodzenie bólu i przyspiesza proces gojenia. Najlepiej stosować ją w formie okładów. W tym celu używamy świeżych liści, które powinny zostać umyte a następnie zmiażdżone. Należy przyłożyć je do rany i całość zabezpieczyć plastrem. Po dwóch godzinach okład należy wymienić na nowy. Babka lancetowata używana jest od wieków i jej działanie wspomagające gojenie się ran zostało udokumentowane przez liczne badania. Aloes na rany Nie w każdym domu jest aloes, ale jest to na tyle popularna roślina, że można użyć jej jako domowego sposobu na szybsze gojenie się ran na twarzy i całym ciele. Aloes ma działanie bakteriobójcze i grzybobójcze. Do przyspieszania procesu gojenia się ran stosowany jest świeży miąższ, który nakłada się na ranę i całość zabezpiecza się opatrunkiem. W celu uzyskania jak najlepszej skuteczności w leczeniu ran, taki okład należy zmieniać co godzinę. Ostropest plamisty na rany Nie każdy wie, że ostropest plamisty doskonale sprawdza się jeśli chodzi o szybsze gojenie się ran. Najlepsze efekty uzyskamy, kiedy zastosujemy olej z ostropestu plamistego. Ułatwia on i przyspiesza leczenie trudno gojących się ran, wzmacnia i ujędrnia skórę. Wystarczy systematycznie smarować ranę olejem z ostropestu, aby przyspieszyć proces jej gojenia. Można też stosować go wewnętrznie, jednak nie jest to tak skuteczne w leczeniu ran jak zewnętrzne ich smarowanie olejem z ostropestu. Kapusta, domowy sposób na rany Okłady z kapusty stosowane najczęściej są w przypadku leczenia spuchniętych miejsc. Nie każdy wie, że kapusta doskonale sprawdza się w leczeniu ran. Aby przyspieszyć proces gojenia się ran, można przyłożyć umyty liść kapusty w miejscu rany i zabezpieczyć go opatrunkiem. Można też pokroić liście kapusty u dopiero takie pokrojone liście przyłożyć do rany. Kapusta ma udokumentowane działanie przeciwbakteryjne i jest naturalnym antybiotykiem. Znacznie przyspiesza gojenie się ran. Żywokost lekarski na szybsze gojenie ran Żywokost lekarski znacznie przyspiesza proces gojenia się ran. Dzieje się tak dlatego, że zawiera allantoinę, która odpowiada właśnie za przyspieszanie procesu gojenia się ran. Działa także korzystnie na regenerację tkanek łącznych. Może być stosowany do leczenia ran na twarzy, małych skaleczeń na całym ciele, ale także w przypadku złamań kości, skręceń, zwichnięć itd. Koniczyna łąkowa leczy rany u dzieci Wydawać by się mogło, że koniczyna przynosi tylko szczęście. Nie każdy wie, że wyciąg z koniczny ma działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Na dodatek działa przeciwświądowo. Liczne badania dowodzą, że koniczyna łąkowa jest najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym środkiem, który można stosować do leczenia schorzeń skóry u dzieci. Stosuje się ją do leczenia ran, które nie chcą się goić. Jest używana także w leczeniu oparzeń, a za racji swojego działania przeciwświądowego także do leczenia świądu skóry. Powyżej przedstawiliśmy najskuteczniejsze domowe sposoby na przyspieszenie gojenia się ran. Większość z tych produktów można z powodzeniem znaleźć w każdym domu. Dzięki ich zastosowaniu rany goją się znacznie szybciej i blizny stają się mniejsze i mniej widoczne. Jeśli chcemy szybko wyleczyć ranę, warto skorzystać z któregoś z powyższych sposobów. Nie tylko domowe sposoby Aby szybciej wyleczyć ranę, nie musimy stosować tylko domowych metod. Możemy także użyć suplementów diety, które zawierają: tlenek cynku, witaminę A, witaminę E, witaminę C, kwas hialuronowy, czyli substancje, które odpowiadają za szybszą regenerację naskórka. Sprawiają one, że krew przepływa sprawniej w drobnych naczynkach. Na dodatek zwiększają liczbę leukocytów, które pojawiają się w miejscu zranienia. Jeśli nie mamy w domu liści aloesu, mniszka lekarskiego, babki lancetowatej to z możemy skorzystać z ogólnodostępnych produktów. Można użyć produktów zawierających aloes, mniszek lekarski, babkę lancetowatą. Można też użyć soku z aloesu. Wszystko to sprawi, że rana będzie goiła się zdecydowanie szybciej. Trzeba też pamiętać o tym, aby zawsze dbać o blizny, które mogą pozostać po leczeniu ran. Szczególnie ważne jest to, aby nigdy nie opalać blizn i zawsze chronić je przed bezpośrednią ekspozycją na słońce. Zimą natomiast nie można dopuścić do ich przemrożenia!
na Trudno Gojace Się Rany na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz!
Rana utrudnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu, dlatego należy zrobić wszystko, by wspomagać jej gojenie. Ważnym elementem wsparcia może być nie tylko właściwa pielęgnacja rany, ale także to, co jemy. Z artykułu dowiesz się, jak na trudno gojące się rany może wpłynąć żywienie i jak możesz zadbać o prawidłową dietę pacjenta z ranami. Skóra ma za zadanie chronić przed wnikaniem w głąb Twojego ciała niekorzystnych czynników, takich jak bakterie czy wirusy. Rana oznacza, że ta pierwsza bariera została przerwana, w związku z czym organizm może być bardziej podatny na zakażenia. Czynniki wpływające na gojenie rany Najlepiej byłoby, gdyby rany wcale się u Ciebie nie pojawiły, ale nie każdej, niestety, da się zapobiec. Jeśli już jednak powstaną, powinieneś uczynić wszystko, by zapewnić jak najszybsze ich gojenie. Przede wszystkim zastanów się, czy nie występują u Ciebie czynniki, które mogą opóźniać gojenie ran czy nawet je uniemożliwiać. jednocześnie występują u Ciebie pewne choroby, np. cukrzyca czy nowotwory złośliwe przyjmujesz leki, np. sterydowe lub immunosupresyjne jesteś w zaawansowanym wieku zmagasz się ze stresem cierpisz na niedożywienie lub niedobory składników odżywczych Nie na wszystko masz wpływ – nie zawsze możesz ograniczyć stres, wyleczyć chorobę czy przestać przyjmować leki. Jeśli zmagasz się z raną, szczególnie przewlekłą, zwróć jednak koniecznie uwagę na sposób żywienia. Sposób żywienia jest niezbędnym składnikiem kompleksowej opieki nad osobą z Badania udowadniają, że odpowiednia dieta po operacji, może mieć, bardzo istotny wpływ na szybsze zagojenie rany chirurgicznej Dieta a gojenie rany Pewnie nawet nie zastanawiałeś się, jak skomplikowany jest proces gojenia rany – w Twoim organizmie musi powstać wiele nowych białek, zadziałać musi wiele substancji ( enzymów) i od podstaw zbudowane muszą zostać liczne nowe komórki. Wymaga to sporych nakładów energii, a dodatkowo w okolicy rany muszą się znaleźć niezbędne substancje budulcowe. Energia Węglowodany, które znajdziesz głównie w przetworach zbożowych i owocach oraz dobre tłuszcze (np. z olejów roślinnych, orzechów, pestek, nasion) dostarczą niezbędnej energii. Białko Białko pełni w organizmie funkcje budulcowe. Kiedy zmagasz się z raną, zapotrzebowanie na nie znacznie wzrasta. W diecie uwzględniaj większą ilość produktów wysokobiałkowych, szczególnie pochodzenia zwierzęcego, jak: mięso, ryby, jaja, przetwory mleczne. Dostarczą Ci one pełnowartościowego białka, które najlepiej może zostać wykorzystane przez Twój organizm. Osoba o masie ciała 70 kg, u której wystąpiła odleżyna może każdego dnia potrzebować nawet 105 g białka Nukleotydy i arginina Rana osłabia ochronę organizmu przed czynnikami zewnętrznymi, a w badaniach zaobserwowano, że nukleotydy i arginina mogą korzystnie wpływać na układ Kwasy tłuszczowe omega-3 Rana często wiąże się z powstawaniem stanu zapalnego, a kwasy tłuszczowe omega-3 wykazują działanie Kwasy tłuszczowe omega-3: DHA i EPA zawarte są głównie w tłustych rybach morskich, jak łosoś, śledź czy makrela. Witamina C Witamina C korzystnie wpływa na funkcjonowanie układu odpornościowego. Witamina C w dużych ilościach występuje w surowych warzywach i owocach (np. papryka, nać pietruszki, brokuły, porzeczki, truskawki) Witaminy z grupy B Przeciwutleniacze witamina A, zawarta w marchwi , natce pietruszki, szczypiorku, papryce, morelach witamina E, której źródłem są oleje roślinne i orzechy Ile białka i energii potrzebujesz, jeśli zmagasz się z raną? Jeśli występują u Ciebie trudno gojące się rany, a obawiasz się, że możesz nie dostarczać swojemu organizmowi odpowiednich ilości energii, białka i pozostałych ważnych składników odżywczych, rozważ włączenie do diety preparatów odżywczych dobranych indywidualnie do Twoich potrzeb. U osób, które zmagają się z ranami korzystne mogą być preparaty odżywcze wysokobiałkowe, np. Resource Protein lub wysokoenergetyczne np. Resource Pamiętaj, że powyższe preparaty należy stosować pod kontrolą lekarza. Immunożywienie - tak określane są preparaty odżywcze zawierające argininę, kwasy tłuszczowe omega-3 oraz nukleotydy, czyli składniki istotne dla pacjentów z trudno gojącymi się ranami. Tylko jeden preparat odżywczy zawiera te wszystkie 3 składniki. To doustna kompletna dieta w płynie Impact Oral. Zmagasz się z odleżyną? Korzystne może być u Ciebie przyjmowanie 1-2 opakowań Impact Oral dziennie aż do momentu zagojenia rany. Pamiętaj, że zarówno produkty z linii Resource jak i Impact Oral powinny być stosowane pod kontrolą lekarza.
dy3ICo.
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/362
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/293
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/393
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/378
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/342
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/357
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/82
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/324
  • z1b8k5ga6o.pages.dev/226

    • trudno gojące się rany domowe sposoby forum